Kredi kartı dolandırıcılığı

Kredi kartı dolandırıcılığı , dolandırıcılık amacıyla iptal edilen, iptal edilen, kaybolduğu bildirilen veya çalınan bir kredi kartını değerli herhangi bir şey elde etmek için kullanan herhangi bir kişi tarafından gerçekleştirilen eylem. Kredi kartı numarasını asıl karta sahip olmadan kullanmak da bir tür kredi kartı dolandırıcılığıdır. Bir kredi kartı almak için bir kişinin kimliğini çalmak, kredi kartı dolandırıcılığının daha tehdit edici bir şeklidir, çünkü kimlik hırsızlığı ile birlikte çalışır. Kredi kartı dolandırıcılığı, tüm tüketici kredi sektörünü etkileyen bir sorundur. En hızlı büyüyen dolandırıcılık türlerinden biridir ve önlenmesi en zor olanlardan biridir.

Arka fon

Genel üye işyeri kabulüne sahip ilk döner kredi kartı, ilk olarak 1958'de Bank of America tarafından çıkarılan BankAmeriCard'dı. Kart California'da başladı ama oradan büyüdü. 1966'da Bank of America, California dışındaki bankaları lisanslayan ve müşterilerine kart vermelerine izin veren BankAmeriCard Service Corporation'ı kurarak banka kartı programını genişletti. 1969'a gelindiğinde, çoğu bölgesel banka bağımsız programlarını BankAmeriCard'a veya Master Charge'a (şimdi sırasıyla VISA ve MasterCard olarak biliniyor) dönüştürdü. 1970'e gelindiğinde, 1.400'den fazla banka bir veya diğer kredi kartını teklif etti.

1970'lerin başında, bir satın alma işlemi için bir kredi kartı kullanıldığında, çok parçalı bir makbuzda kredi kartı numarasının bir baskısını bırakan bir kayar makine aracılığıyla manuel olarak işlendi. Orijinal kopya satıcı için, karbon kopya ise müşteri içindi. Teknolojik gelişmeler, kredi kartı satışlarının çoğunun telefon, bilgisayar veya internet aracılığıyla elektronik olarak ve bilgiler birkaç saniye içinde işlenmesiyle sonuçlandı. Manuel makinelerden modern elektronik işlemcilere kadar kredi kartları sahtekarlıkla kullanıldı.

Yaygın dolandırıcılık türleri

Kredi kartı sahtekarlığı yapmanın en eski yollarından biri, kartı birinin cüzdanından çalmak veya kredi kartı makbuzlarının karbon kopyaları için "çöp kutusuna dalmak" idi. Bu iki yöntemin kullanımı, kredi kartlarının elektronik olarak işlenmesinin ortaya çıkmasıyla azalmıştır. Bir kişinin hesap bilgilerini veya gerçek kredi kartını almanın en basit yollarından biri posta hırsızlığıdır. Posta çalan herhangi bir kişi, artık kredi kartı hesap numaraları, kredi limitleri ve banka bilgileri dahil olmak üzere birinin kişisel bilgilerine erişebilir. Dolandırıcı, gerçek sahibinin bilgisi olmadan bu bilgileri ek kartlar almak veya yeni hesaplar oluşturmak için kullanabilir.

Ön ödeme planları da yaygındır. Federal tüketici kredisi düzenlemeleri, kredi kartı düzenleyenlerin, ödeme alınır alınmaz müşterinin hesabına kredi vermesini gerektirir. Çoğu işlem elektronik olduğundan bu artık anında mümkün. Sahte ya da çalıntı bir kredi kartı ya da kredi kartı numarası kullanarak, bir dolandırıcı, ya karttan bir ön ödeme yapar ya da bir sahte çek kullanarak mevcut bir bakiyeden fazla ödeme yapar. Ödeme alındıktan sonra hesaba alacak kaydedildiğinden, ödeme gerçekleşmeden önce kredi kartına nakit avans çekilebilir. Bir dolandırıcı bu şekilde milyonlarca doları temizleyebilir ve bir sonraki fatura gelene kadar fark edilmeyecektir.

Bir başka kredi kartı dolandırıcılığı türü de kredi kartlarının sahteciliğidir. Suçlular, mevcut kredi kartlarının hileli versiyonlarını üretmek için teknolojiyi nispeten kolaylıkla kullanabildiler. İnternet bu planın büyümesine yardımcı oldu. Bazı suçlular, birçok kartta bulunan manyetik şeritleri veya geçerli bir kredi kartındaki bilgileri çoğaltma teknolojisini satarlar. Bu manyetik şeritler, bir dolandırıcının ihtiyaç duyduğu tüm bilgileri içerir: isimler, hesap numaraları, kredi limitleri ve diğer tanımlayıcı bilgiler. Bir kalpazan, bir bilgisayar sistemi ve doğru ekipmanı kullanarak kolaylıkla hileli bir kredi kartı oluşturabilir. Dolandırıcılar ayrıca hayali kartlar oluşturmak için teknolojiyi kullanır. Hayali kartlar daha avantajlıdır çünkü hesaptan gerçekten sorumlu kimse yoktur.Kredi kartı şirketleri, hesabın ödenmediğini fark edecek ve hesap sahibiyle iletişime geçmeye çalışacak, ancak kimse yok.

Birçok finans kurumu, hologramlar, güvenlik kodları (kredi kartı doğrulama kodları veya kart tanımlama kodları olarak bilinir) ve gömülü mikroçipler gibi sahtekarlığı caydırmak amacıyla güvenlik özelliklerinin yaratılmasından yararlandı. Bununla birlikte, tüketiciler postayla, telefonla ve internet yoluyla alışverişe alıştıkça dolandırıcılık katlanarak arttı. Bu işlemlerde kredi kartını kontrol edecek memur yoktur. Bu, sahte kartların veya numaraların kullanımının kolay olduğu neredeyse anonim bir atmosfer yaratır.

İlgili sorunlar

Kredi kartı sahtekarlığını çevreleyen sorunlardan biri, tüketicinin kararsızlığıdır. Kredi kartı acenteleri, kredi kartı sahtekarlığı için sıfır sorumluluğun reklamını yapar. Bazı durumlarda, 50 $ 'lık bir ücret alınabilir, ancak bu da feragat edilebilir. Birinin kredi kartı kaybolur veya çalınırsa ve ihbar edilirse, müşteri herhangi bir dolandırıcılık masrafından sorumlu değildir. Kartınızın kaybolduğunu veya çalındığını bilmek nispeten kolaydır; artık ona sahip değilsin. Ancak, birinin kredi kartı numarası çalınmış ve kopyalanmışsa, kredi kartı acentesi olağandışı bir etkinlik fark edip tüketiciyi bilgilendirmedikçe, tüketici hesabı çevrimiçi olarak kontrol etmedikçe veya dolandırıcılık içeren bir fatura gelmedikçe bu görünmeyebilir. Bazı suçlular, tüketici tarafından yakalanmamak için karttaki posta adresini değiştirecek kadar ileri gidebilir.böylece kartın kullanılabileceği süre uzar. Ancak birçok suçlu, varlığından habersiz olsa da, tüketicinin adına iliştirilen yeni bir kredi kartına başvurmak için bu numarayı kullanacaktır.

Bir kişinin, kredi kartı veya numarası yasa dışı olarak kullanılması durumunda herhangi bir yükümlülüğü olmadığı doğrudur, ancak tüketici, kredi kartının sahtekarlıkla kullanılmasıyla ilgili güçlükle baş başa kalır. Birinin adına bir kredi kartı verildiğinde, bu onun kredi raporunda görünür. Bu kredi kartı daha sonra sahtekarlıkla kullanılırsa, bu kredi raporunda da görünür ve özellikle kart sahibi bir hesabın açıldığından tamamen habersizse, bazı çok ciddi sonuçlara yol açabilir. Tahsilat kurumları ve alacaklılar ödeme arayacak, bu nedenle bu ödemeleri yapacak birini arayacaklar. Çoğu insan, örneğin bir araba veya ev gibi büyük bir satın alma işlemi yapmaya hazır olana kadar kendi adlarında açılan başka hesapların olduğunu bile fark etmez. Rutin bir kredi kontrolü yapılır,ve tüketiciler, "kötü" kredileri nedeniyle bir otomobil kredisi veya ipotek talebinin reddedilmesine şaşırıyor. Bu gerçekleşirse, şüpheli suçlamalardan hiçbirini yapmadığını ispatlasa bile, kredi raporunu temizlemek tüketicinin sorumluluğundadır.

Adil Kredi Faturalama Yasası, kredi kartı hesaplarındaki faturalama hatalarını çözmek için prosedürler oluşturdu. Kanunun tüketici korumalarından yararlanmak için kredi kuruluşlarıyla iletişim kurmak tüketicinin sorumluluğundadır. Çoğu durumda, kredi kuruluşlarının dolandırıcılık faaliyetini araştırması yıllar alır; bu arada, otomobil kredisi veya ipotek gecikebilir veya tamamen reddedilebilir. Bir kredi kaydını güvende tutmak için en iyi önleyici tekniklerden biri, üç kredi bürosuyla (Equifax, Experian ve Trans Union) iletişime geçmek ve kredi raporlarını yıllık olarak incelemektir.